امشب دوباره دل سپردم به مهربانی تو مهربان معبود من ....

این جا قفس ذهن مرا سخت به خود فشرده است و امروز فهمیدم که من بودن آنچنان مرا غرق کرد که نفسی برای کشیدن نمانده بود ....

و باز مهربانی تو بود که مرا به خودم آورد ...

مصداق این جمله که هربار که توبه شکستی باز آ

باز آمدم سوی تو آغوش بگشا که سرمای بی‌وفای این روزها سخت مرا یخ زده و تنها کرده است و سخت محتاج آغوش گرم معبودی چون تو هستم که به گفته‌ی مولانا که همیشه میگه .....

چه شکر فروش دارم که به من شکر فروشد

که نگفت عذر روزی که برو شکر ندارم .....

آرام زاده‌ی لحظه‌ی حال 💜